Dexter, januari 2009

Zaterdag 29 november 2008 mochten we hem dan eindelijk ophalen. Precies 7 weken en 1 dag oud. Toch weer heel anders dan op de foto’s, veel leuker. Na afhandeling van alle papierwerk nemen we afscheid en gaan op huis aan. Didi achterin bekijkt het met belangstelling. We zetten hem gewoon bij haar op de achterbank. Ze snuffelen wat aan elkaar, Didi bromt wat, hij gaat liggen en valt naar een paar piepjes in slaap. Na een dik uur ben ik nog even lekker op de achterbank bij ze gaan zitten.
Thuis aangekomen heeft hij wat rondgelopen, een paar plasjes gedaan en is op schoot in slaap gevallen. ’s Nachts gewoon beneden in de bench geslapen. Ook de volgende dag nog moe van alle indrukken en nieuwigheid, het is ook wat, eerst ben je bij je broertjes en zusjes in een kennel, dan ineens in een druk huishouden met een nieuwe “zus”, een kat en kids. Hij eet de eerste paar dagen erg slecht, maar daarna is dat over en nu eet hij als een slootgraver.

Zaterdag 3 januari 2009.
Tjonge, Dex is al weer 12 weken oud en al weer 5 weken bij ons.
Van een klein hoopje in je hand al een echt geinig hondje aan het worden.

Didi, die de eerste paar dagen nog wat afwachtend was, heeft hem helemaal geaccepteerd en speelt met hem dat het een lieve lust is. Het heeft onze verwachtingen overtroffen, zoals zij met hem omgaat, echt lief.
Hij is nog niet helemaal zindelijk, maar wel bijna, op een ongelukje na.
Hij heeft op 11 weken het kattenluik ontdekt en gaat nu zelf naar buiten om te plassen en poepen, dat is erg grappig. Hij kan alleen niet zelf terug het huis in. Ook met Kees kan hij het prima vinden en Kees vind hem ook wel leuk.
We gaan natuurlijk nog steeds met Didi wandelen in de Jagersplas en het Twiske en de eerste weken mocht hij mee in de jas en af en toe even lopen. Nu mag hij al een echt stukje meelopen en daarna lekker in de jas om bij te komen. Een klein rondje in het Veldtpark bij huis (15 min.) loopt hij nu (12 wk) al helemaal. Aan de riem mee en daar lekker los en donderen met Didi. Het gaat hartstikke goed.
Waar we nog even aan moeten werken is de “nachtsessie”. Het is nu om 06.00 uur piepen en dan naar buiten om te plassen en weer in de bench met een klein koekje. Even jammeren en dan is het stil. Maar om 07.00 uur heeft hij er genoeg van en wil hij eruit. We halen ze dan op en nemen ze mee in bed. Heerlijk. Alleen nog even die 06.00 uur een uurtje verlengen, dat kan hij volgens mij al best, maar ik kan niet zo goed tegen dat gejank……….even doorzetten, komt goed.