Dexter, januari 2009

Zaterdag 29 november 2008 mochten we hem dan eindelijk ophalen. Precies 7 weken en 1 dag oud. Toch weer heel anders dan op de foto’s, veel leuker. Na afhandeling van alle papierwerk nemen we afscheid en gaan op huis aan. Didi achterin bekijkt het met belangstelling. We zetten hem gewoon bij haar op de achterbank. Ze snuffelen wat aan elkaar, Didi bromt wat, hij gaat liggen en valt naar een paar piepjes in slaap. Na een dik uur ben ik nog even lekker op de achterbank bij ze gaan zitten.
Thuis aangekomen heeft hij wat rondgelopen, een paar plasjes gedaan en is op schoot in slaap gevallen. ’s Nachts gewoon beneden in de bench geslapen. Ook de volgende dag nog moe van alle indrukken en nieuwigheid, het is ook wat, eerst ben je bij je broertjes en zusjes in een kennel, dan ineens in een druk huishouden met een nieuwe “zus”, een kat en kids. Hij eet de eerste paar dagen erg slecht, maar daarna is dat over en nu eet hij als een slootgraver.

Zaterdag 3 januari 2009.
Tjonge, Dex is al weer 12 weken oud en al weer 5 weken bij ons.
Van een klein hoopje in je hand al een echt geinig hondje aan het worden.

Didi, die de eerste paar dagen nog wat afwachtend was, heeft hem helemaal geaccepteerd en speelt met hem dat het een lieve lust is. Het heeft onze verwachtingen overtroffen, zoals zij met hem omgaat, echt lief.
Hij is nog niet helemaal zindelijk, maar wel bijna, op een ongelukje na.
Hij heeft op 11 weken het kattenluik ontdekt en gaat nu zelf naar buiten om te plassen en poepen, dat is erg grappig. Hij kan alleen niet zelf terug het huis in. Ook met Kees kan hij het prima vinden en Kees vind hem ook wel leuk.
We gaan natuurlijk nog steeds met Didi wandelen in de Jagersplas en het Twiske en de eerste weken mocht hij mee in de jas en af en toe even lopen. Nu mag hij al een echt stukje meelopen en daarna lekker in de jas om bij te komen. Een klein rondje in het Veldtpark bij huis (15 min.) loopt hij nu (12 wk) al helemaal. Aan de riem mee en daar lekker los en donderen met Didi. Het gaat hartstikke goed.
Waar we nog even aan moeten werken is de “nachtsessie”. Het is nu om 06.00 uur piepen en dan naar buiten om te plassen en weer in de bench met een klein koekje. Even jammeren en dan is het stil. Maar om 07.00 uur heeft hij er genoeg van en wil hij eruit. We halen ze dan op en nemen ze mee in bed. Heerlijk. Alleen nog even die 06.00 uur een uurtje verlengen, dat kan hij volgens mij al best, maar ik kan niet zo goed tegen dat gejank……….even doorzetten, komt goed.

Nieuwe puppie1, november 2008

Puppy erbij!

Marie-Anne en Jan hebben sinds 11 maanden een nieuwe flatcoated, Chaz. Ik had haar nog maar een paar keer gezien, maar het is een schatje. Omdat ze een maand met de camper door Italië gingen reizen, mochten wij op haar passen! En wat was dat weer fijn, zo’n heerlijke wandelhond erbij. Zelfs Didi vond het prima dat ze er was, beter nog, ze knapte er behoorlijk van op (vooral het wandelgedeelte). Vorig jaar toen we Donna een maand te logeren hadden was ze een stuk pinniger, daar merkten we nu niets van. Af en toe een snauw omdat ze probeerde op schoot te klimmen of te dicht bij de bank kwam, maar dat was het.

Al met al, toen die maand, veel te snel, voorbij was en Chaz weer terug naar huis, bleek Didi haar echt te missen. Ik was natuurlijk al jaren aan het zeuren om een hond erbij, maar Freek wilde daar niets van weten, en hij moet er tenslotte overdag voor zorgen, dus helaas.
Maar nu was ook Freek over de streep, hij zag ook dat ze het gezelschap erg op prijs stelde en gaf het groene licht. Voor nog een Cavaliertje dan. De kids vonden het ook prima, en wilden perse een tricolor, net als Didi. Ik wou zelf eigenlijk een Black&Tan of een Blenheim, maar veel maakte het me eigenlijk niet uit, als het maar een reutje was (dat vond niemand gelukkig bezwaarlijk).
Ik natuurlijk als een gek op zoek naar een tricolor reutje, maar dat was nog niet zo gemakkelijk. Ik dacht in eerste instantie aan de fokker uit Waarland, waar Didi’s vader vandaan kwam. Na een gesprekje bleek dat zij geen nestje had en ook niet snel verwachtte. Toen de fokkerlijst van de Cavalierclub af, maar ook daar ving ik een groot aantal keer bot. Toen maar naar fokkers op het internet gaan zoeken. En daar vond ik de kennel “Fân è wâldblaffers” van de familie Bouma uit Twijzelerheide in Friesland. Zij hadden net die dag een advertentie geplaatst en ik heb ze meteen gebeld. Het was een leuk gesprek en het bleek dat zij 8 puppies hadden van toen 2 weken oud, en daarbij zaten ook twee tricolor reutjes. We hebben meteen een afspraak gemaakt om te komen kijken, en dat kon zelfs dezelfde middag nog. Freek zag het ook wel zitten en zo reden we samen op zaterdagmiddag naar Twijzelerheide, dat een reis van meer dan twee uur werd door allerlei wegwerkzaamheden.
Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen en bleken pas de tweede kijkers te zijn, en de eersten die voor een reutje kwamen. We hadden dus eerste keuze uit het nest, geweldig. We mochten meteen naar de puppies. De honden zaten allemaal buiten in de kennel, want hun huis is erg klein. De manier waarop ze echter met de honden omgingen gaf ons veel vertrouwen. De moederhond ontving ons blijmoedig en ook de andere honden waren allemaal erg vrolijk, lief en aanhankelijk. De puppies lagen er prima bij, lekker onder de warmtelamp, en zagen er lekker doorvoed uit. We kregen de beide reutjes in onze handen en mochten kiezen welke we wilde. We hebben de pup genomen die het minst op Didi leek, met een mooie spot op z’n koppie.



We hebben afgesproken dat we de pup tussen de 7 en 8 weken kunnen ophalen, nadat de eigenaar er zeker van is dat de pups goed zelf kunnen eten en drinken.

Da’s dus afwachten maar, en dan is 5 weken wachten wel erg lang hoor! Ik kijk af en toe op internet naar foto’s van het nest, maar er staan alleen maar foto’s op van de puppies die nog niet verkocht zijn, dus dat is jammer. We hebben ook al een naam: Dex(ter), hahaha….

Vandaag is het zaterdag 15 november en zijn de pups 5 weken oud. Ik kon het niet meer houden, dus heb even naar de familie Bouma gebeld hoe het met de puppies gaat. Het bleek erg goed met ze te gaan. Ze beginnen al rond te lopen en te spelen en eten al brokjes, dus dat is veelbelovend. De heer Bouma maakt vandaag of morgen een paar foto’s van onze pup en mailt die naar ons toe!

Nog twee weken………..zucht……..